Laatste Week

Dinsdag 22 September

Na een onrustige nacht in ons hotel, de Cork Factory het was nogal stoffig in onze kamer. Erwin krijgt dan niesbuien. Ja, het blijft natuurlijk een oud pakhuis wat wel erg mooi verbouwd is. Het ontbijt maakt heel veel goed. Op weg naar de Amish…… We rijden nu naar de state Pennsylvania .Ik heb op internet gelezen dat je de landweggetjes tussen de dorpen Bird in Hand, Intercourse en Amish Village moet nemen om de mensen aan het werk te zien op het land. Als je geluk hebt natuurlijk. Bird in Hand is een klein dorp waar we de eerste Amish zien met paard en wagen. In een winkel hebben ze een bijenkorf vol met bijen. Heel apart. Tevens verkopen ze daar alles o.a. wat je van het land kan maken: b.v. popcorn, allerlei soorten jam maar ook handgemaakte sieraden, quilts enz. De Amish mensen weten alles goed te verkopen. De mannen dragen zwarte of donkerblauwe kleding met haken en ogen in plaats van met rits en knopen. Sommige zien de knoop als hoogmoedig. De vrouwen dragen hun lange haar in een knot met een wit mutsje erover. De lange rokken ontbreken niet. Wat ons opvalt als je over de landweggetjes rijdt is dat de boerderijen waar Amish mensen wonen herkenbaar zijn. Liggen wat achteraf van de weg, groot landgoed, wit geschilderde boerderij en stallen, geen kabels voor elektriciteit vanaf de weg naar de huizen, meters zwarte of donker gekleurde was aan de waslijn. Paard en wagen bij het huis of in de stal.Geen auto te zien. Paarden in de wei en werktuig in de stallen. Je ziet veel paard en wagens en sommige hebben zelfs remlichten, knipperlichten die natuurlijk op batterijen werken. Een knieval voor het heden. Bij één dorp zijn er wegwerkzaamheden waar dan een bord is geplaatst speciaal voor paard en wagen geen berm/vluchtstrook .Er is een brug genaamd Eshleman’s Mill Covered bridge als je daar staat verwacht je zo dat er een paard met wagen komt. Helaas is dat nu net niet het geval. Dan maar de Jeep erop. De Amish mensen willen liever niet gefotografeerd worden, als ik dan ook probeer een man met paard en werktuig op de foto te zetten kijkt hij niet zo blij.  De step als vervoermiddel hebben zij ook ontdekt. Het blijft toch iets bijzonders. De auto gaan we vandaag inleveren dus nog ff shoppen bij een outlet. Deze liggen altijd buiten de stad. Erwin koopt een paar nieuwe flitsende hardloopschoenen voor 53 dollar. Als we naar Philadelphia rijden is het berendruk. In Philadelphia (afgekort Philly) heeft de tomtom er moeite mee door alle hoge gebouwen GPS te ontvangen. Bij het hotel aangekomen droppen we de koffers en gaan we de auto inleveren. We hebben vergeten af te tanken dus eerst een benzine station. Deze kan ik je vertellen zijn in Philly met een niet goed werkende tomtom moeilijk te vinden. Na een tijd rond te hebben gereden (en veel stil staan door drukte) zien we een benzinestation. Dan zie je er natuurlijk ook gelijk weer vier. Hoop gedoe weer met creditkaart die niet werkt maar uiteindelijk rijden we naar het verhuurbedrijf. Ik al redelijk chagrijnig kunnen we het niet vinden. Elke keer zegt de tomtom bestemming bereikt maar dat is het treinstation. Gek worden we ervan. Uiteindelijk maar gevraagd blijkt het wel heel moeilijk te vinden te zijn en dan ook nog geen bordjes met aanwijzingen. Maar we zijn er. De mevrouw die de auto nakijkt is ook niet de meest vrolijkste maar alles is goed. Nu eerst maar eens een drankje, dat hebben we wel verdiend. Het is inmiddels half acht. Morgen gaan we Philly bekijken.

Woensdag 23 September

In Philly is iedereen in rep en roer de paus (41 jaar geleden voor het laatst in USA) komt hier zaterdag en zondag. De voorbereidingen zijn in volle gang, vlaggen worden door de hele stad opgehangen, honderden dixi’s (mobiele toilets) overal afzettingen en veel politie op de been. De paus draagt zondag een mis voor. Dit gebeurt in de open lucht voor het gebouw van de Independence Hall. Ze zijn daar bezig om een podium op te bouwen overal stoelen en grote televisie schermen worden er opgehangen.Wij zijn in ieder geval blij dat wij dan niet meer hier zijn. Een mevrouw waar we lunchen verteld ook dat je dan hier niet moet zijn, het wordt een gekkenhuis. Veel wegen worden het hele weekend afgesloten. Metro’s rijden niet en het is heel druk. In het visitor center verteld een ranger enthousiast ons alles of de historie van Philly. Als eerste zegt hij als hij hoort dat we uit Nederland komen “Welcome back fooks” Wij Nederlanders waren namelijk de eerste die in 1682 hier kwamen. Gevolgd door Zweden en pas daarna de Britten. De vele muggen hebben ons Nederlanders blijkbaar weer verjaagd (volgens de ranger). Na een route beschrijving met allerlei aantekeningen van de ranger erop gaan we op pad. Als eerste maar het belangrijkste historische symbool van de stad: de Vrijheidsklok de Liberty Bell gegoten in 1752 in Engeland. Met daarop een tekst uit het bijbelboek Leviticus  …en gij zult vrijheid in het hele land afkondigingen voor al zijn bewoners. Toen de klok voor de eerste keer werd geluid, ontstond er een barst die invloed op de toon had. Tot tweemaal toe is de klok gemaakt maar elke keer ontstond er weer een barst. Het is apart om te zien een grote klok met een barst erin. Het lopen hier tussen al die historische gebouwen waar zulke belangrijke geschiedenis heeft plaatsgevonden is toch heel bijzonder. Het is niet te beschrijven.  Betsy Ross is een mevrouw, die zeker voor de Amerikanen een belangrijke lady is geweest. Je hoort dat om je heen als je bij haar huis staat. Betsy Ross staat voor de vele vrouwen die hun familie onderhield tijdens de revolutie en de eerst tijd van de republiek. Zij heeft de eerste sterren en strepen van de vlag ontworpen voor Benjamin Franklin. 50 jaar lang produceerde zij de vlag voor de regering. Het alleroudste straatje van heel Amerika ligt in Philly de Elfreth’s Alley. Een heel smal straatje met huizen waarvan de meeste aan achterstallig onderhoud onderhevig zijn. Bij het water staat een groot bord met welkom Penn’s Landing. Hier is zeggen ze William Penn in 1682 aan land gekomen.We hebben de tip gekregen van de ranger om als we nog kaarten versturen dit vanuit het oude postkantoor van Benjamin Franklin te doen. Je krijgt er een mooie ouderwetse stempel op. Benjamin Franklin heeft een paar mooie gezegde zie foto's. Vanuit de twintigste verdieping van ons hotel kijken wij op City Hall met daar bovenop het 11 meter hoge bronzen standbeeld van William Penn, de stichter van de stad die over de stad heen kijkt.Lang, tot 1988 is het zo geweest dat er niet hoger gebouwd mocht worden als dit beeld. (167 meter) Daar is nu niet veel meer van te merken. Veel hoog bouw. Erwin en ik zijn er nu na verschillende steden te hebben aangedaan uit dat wij toch van de laagbouw zijn. Je hebt dan meer de ruimte en ziet de blauwe lucht. Skyline is mooi om in de verte te zien maar niet om er langere tijd tussen te lopen vinden wij.

Donderdag 24 September 

Vandaag twee uurtjes met de trein naar Washington DC. Nog even genietend van het zonnetje buiten op het station.  Verbazingwekkend dat het hier allemaal heel, schoon en zonder graffiti blijft. Dit soort zitjes zie je door alle steden in het noord oosten. Eenmaal in de trein zittend zijn we zonder het door te hebben het station binnengereden waar we uit moeten stappen. Een medewerker van de metro helpt ons een kaartje te kopen en verteld gelijk dat we 5 stations later eruit moeten. Helaas pakken we daar net de verkeerde uitgang. Je hebt nl bij elk metrostation twee uitgangen. Dat kan je een hoop wandelen besparen. Maar nee verkeerd gegokt…. Dat wordt extra lopen met volle bepakking en heuvel op. De training voor vandaag zit er ook weer op. We vinden het nu al weer heerlijk om ruimte te hebben. Brede straten, je ziet de lucht en voelt de zon op je. Heerlijk!! Het is nog vroeg dus op naar de thee bij Barack Obama. Bij de metro verteld de aardige medewerker dat we beter een Smart Trip kaart kunnen kopen voor het reizen met de metro. Bij elke reis scheelt dat 1 dollar. Je koopt een kaart van 10 dollar waarvan er dan 8 dollar tegoed is om te reizen. Deze kaart is wel voor één persoon en niet zoals in New York dat je op één kaart met meerdere kan reizen. Meer als genoeg voor twee dagen zegt zij. We zullen het zien. Bij het Witte Huis aangekomen wordt net de voetgangersweg ervoor langs afgesloten. Een voorbijganger verteld dat dan de president, één van z’n familieleden weggaat of hij krijgt hoog bezoek. Dan sluiten ze de hele boel af en dan na een half uur gaat het weer open. Een politieagent wijst ons de weg naar The Mall. Dat is een langgerekt stuk met verschillende monumenten voor oorlogsslachtoffers en oud Presidenten van Amerika.

Als eerste zien wij het Washington monument een obelisk van 170 meter hoog. Het lijkt uit de verte massief maar dichterbij gekomen blijkt het uit baksteen te bestaan.

Het gedenkteken voor de tweede wereld oorlog is een vind ik kil massief monument. Het enige wat op mij indruk maakt is een hele wand met gouden sterren. Voor elke ster staat 100 gevallen Amerikaanse oorlogsslachtoffers. Bijna bij elk monument hangt een zwart witte vlag met daarop Pow Mia. De betekenis heb ik moeten opzoeken op internet. De vlag staat voor een organisatie die het herdenken van Amerikaanse soldaten(oorlogsslachtoffers) in ere houdt. Prisonars of war en missing in action.

Als we naar het Vietnam Memorial toelopen zien we in een boom een roofvogel zitten met onder z’n poot een dode eekhoorn. Vol trots laat hij deze aan de kijkende en foto’s nemende mensen zien. 

Het Vietnam Memorial is een reusachtig zwarte “V” van graniet die als een wig in de aarde is gedreven. Bedoelt als zodanig een litteken vormt voor de gevallen van 1959 t/m 1975. Echt indrukwekkend door zoveel namen. Door ontevredenheid over het sobere monument werd er een tweede monument neergezet. Drie bronzen soldaten met gespierd en een vastberaden blik in de ogen kijkend naar het andere monument. Hierdoor komt de tragiek en de ontroerende soberheid nog meer uit. Bij de aanblik van dit monument denk ik gelijk aan de serie Tour of Duty terug.

Het Lincoln Memorial is een groots wit marmeren gebouw met zuilen uitkijkend over een langwerpige vijver met in de verte het Washington Memorial en het Witte Huis. Hier heeft Martin Luther King ooit de legendarisch woorden “ I have a dream” uitgesproken. In de koepel staat een groot beeld van Lincoln zittend in een stoel. Door dat wit marmer en omdat hij op je neerkijkt indrukwekkend.  

Het Korean Memorial is neergezet met 19 soldaten in het veld in actie. Daarbij een granieten zwarte muur met afbeeldingen van koreaanse mensen. Als je op een bepaalde plaats gaat staan zie je de witte soldaten in de granieten muur tussen de mensen staan. Heel bijzonder om te zien. 

Franklin Delano Roosevelt monument bestaat uit vier delen. Het staat voor zijn 4 ambt termijnen. Mooie teksten hier! Daar ook een beeld van Eleanora Roosevelt waar de pittigheid vanaf straalt.

In 2011 door Barack Obama geopend een monument voor Martin Luther King jr. Drie rotsen symboliseren gerechtigheid, democratie en hoop. Uit deze laatste is de beeltenis van Martin Luther King gebeeldhouwd.

Het Jefferson Memorial is net als Lincoln Memorial een rond, koepelvormig gebouw met portico. Heeft 54 iconische zuilen. De beeltenis van Jefferson is een 6 meter hoog bronzen beeld in het midden van de koepel. De binnenwanden zijn versiert met citaten uit de onafhankelijkheidsverklaring. Ik blijf mijzelf herhalen maar heel bijzonder, indrukwekkend zijn al deze monumenten.

Het Arlington Cemetry zijn we helaas niet aan toe gekomen. Zo en zo een reden om nog eens terug te gaan naar Washington DC.

Vrijdag 25 September

De laatste volle dag van onze rondreis. Hier in Washington DC zijn ze volop bezig om de hekken en vlaggen op te ruimen van het bezoek van de Paus die t/m afgelopen woensdag hier verbleef. Wij hebben toch het idee dat Philly meer deed aan de versiering. Het Capitool doemt voor ons op en…….. wij hebben pech de gehele koepel staat in de steigers. Het schijnt dat de koepel is nagebouwd van de St. Pieter in Rome. We lopen erom heen en maken toch maar een paar foto’s. Er is een groot visitor centrum bij het Capitool waar je een deel van de binnenkant kan bekijken. Hierbij mag er geen drinken of etenswaren mee naar binnen. En je gaat weer door een detectiepoort. Erwin heeft daar geen zin meer in dus die blijft buiten wachten. Het is namelijk standaard dat welk gebouw je in gaat (behalve hotels, winkels, restaurant) je tas door een detectie gaat en jij zelf ook. Tientallen hebben we er deze reis gehad. Het visitor centrum is zeker de moeite waard om te zien.Alleen weet ik natuurlijk weer niet de uitgang te vinden. Alleen de nooduitgang en die neem ik maar niet staat een alarm op. Met vragen vind je altijd de weg. Erwin wil graag een honkbal petje van de Nationals maar dan wel de hele rode. Het stadion ligt buiten de stad maar ze verkopen ze ook bij het Newseum. Daar naar binnen kan je alleen de rood/wit uitvoering krijgen maar dat is niet de juiste. Ja weer vragen. Die jongen geeft zelfs de tip het eerst bij City sports te proberen scheelt je een hoop dollars. Na lopen, lopen, lopen de rode pet gevonden hoor!!! Nu eerst koffie en even zitten. Bij de Old Post Office schijn je een prachtig uitzicht te hebben over de stad. Ik heb al wel gelezen dat Donald Trump dit gekocht heeft om er een super de luxe hotel van te maken. Hopelijk is de verbouwing nog niet begonnen.  Gaat dus niet meer door. Die man gooit roet in het eten. Onderweg naar het Witte Huis lopen we langs het Visitor centrum. Ik natuurlijk weer naar binnen. In miniatuur vorm is het Witte Huis nagebouwd. Man dat is me een complex. Super om te zien.Dan nu maar kijken of het nu wel lukt bij het Witte Huis. Weer afgesloten nee!!!Een demonstratie.De Chinese President Xi Jinping is op bezoek bij Obama. Er wordt gedemonstreerd tegen de dictatuur in China. Gelukkig voor ons haalt de politie de hekken weg en zegt tegen de demonstranten dat ze alleen op de weg mogen staan. Niet bij de hekken van het Witte Huis. Zo kunnen we toch nog een selfie bij het Witte huis maken. Je staat er ver vanaf en voor de ingang zijn witte doeken geplaatst zodat je niet de deur kan zien. Maar toch je staat wel bij het Witte huis wat je zo vaak alleen op televisie hebt gezien. Kicken hoor. Na dit alles besluiten we dat het genoeg is. Koffers pakken en morgen de lange reis naar huis. Wat een fantastisch rondreis hebben we gehad. We zullen het missen de begroetingen Hay fooks and how are you doing?, de vriendelijkheid op straat van mensen die je spontaan hun hulp aanbieden. De metro mensen die ons gratis lieten reizen omdat er nog maar 1 dollar 75 op onze kaart stond.Wel genoeg voor de reis maar niet om het perron op te komen. De makkelijkheid van de Amerikanen, ze maken het leven zoveel simpeler door allerlei handigheidjes. Ze hebben overal wel iets voor bedacht. Ik noem wat voorbeelden; Overal roltrappen en parkeren dichtbij. Overal fastfood (gezond en ongezond) ook in de supermarkten vers bereide maaltijden zodat je niet meer hoeft te koken alles handig verpakt dus geen afwas meer. (Niet zo best voor het milieu helaas) Overal je telefoon opladen en vrijwel altijd wifi. Een amerikaan loopt standaard met in zijn ene hand een beker koffie en de ander hand zijn telefoon. Ook loopt hij of zij veel met oortjes in om gesprekken te voeren of muziek te luisteren.

Zaterdag 26 September

Komt er spoedig aan!!