Bryce Canyon

20 september 2014

Vandaag gaan we Bryce Canyon verkennen volgens vele één van de mooiste parken die zij gezien hebben. Ondanks de naam is Bryce Canyon geen canyon. Het is niet de normale regenval en watervloeiing die tot de erosie heeft geleid maar door een combinatie van winderosie, watererosie en ijserosie. De hoodoos zijn ontstaan doordat zachter gesteente door de combinatie van deze drie factoren langzamerhand verwijderd werd van de rotsen, waarna alleen het hardere gesteente achterbleef in de vorm van pilaren. Een groep valleien in de vorm van (door erosie gevormde) amphitheaters strekt zich uit over een afstand van ongeveer 30 kilometer in Bryce Canyon, elk met soms duizenden hoodoos die je kunt aanschouwen. Het hoogste deel van het National Park, met uitzicht op verschillende amphitheaters, heet Rainbow Point en bevindt zich op ongeveer 2.800 meter hoogte aan het eind van de enige weg door Bryce Canyon. We gingen met de shuttle bus naar het visitor centrum van Bryce daar halen we onze kaart en vragen wat het weer gaat doen. Volgens de ranger blijft het zonnig met in de namiddag kans op een klein buitje. Dan gaan we maar een gecombineerde wandeling doen die wordt aangeraden. 
Deze combinatiewandeling wordt omschreven als "sprookjesachtig mooi", "adembenemend mooi", en "prachtige wandeling met pieken en dalen".We beginnen bij de Queens Garden trail, Navajo trail en dan de Peek-a-Boo loop, vervolgens weer een stuk van de Navajo trail om terug te komen bij de shuttle bus. En dan de laatste 0,8 miles (1km) echt behoorlijk stijl omhoog. Dan hebben we er 9,4 km op zitten. Als we beginnen is het gelijk al alles wat er hier boven beschreven wordt alleen de pieken en dalen komen nog. Het is echt ongelofelijk dat de natuur dit teweeg heeft kunnen brengen je gelooft na iedere bocht je eigen ogen niet, zo mooi. De ontwikkelingen van de natuur veranderen ook nu nog steeds. Over een paar jaar zal het er weer anders uitzien. En ik kan je vertellen dat wij blij waren dat het op een gegeven moment bewolkt werd en we heerlijk in de schaduw omhoog konden lopen. De mensen die SAN Francisco kennen, dit is hetzelfde qua steilheid. Maar wat is het mooi om tussen de hoodoos door te lopen. Je blijft hier fotograferen want elke keer ziet het er weer anders uit. Hopelijk komt dit over op de foto's en anders echt zelf hier heen eens heen gaan. Dit moet je met eigen ogen gezien hebben. Het enige wat echt  jammer is dat er op de wandelpaden veel paardenpoep ligt, je kan hier namelijk ook met een paard de trail's doen. Deze zijn we ook tegengekomen ziet er echt ook geweldig uit. Vanmiddag bij terugkomst in het hotel eerst heerlijk gedoucht en toen hadden we een flesje wijn buiten voor ons appartement in het zonnetje, heerlijk ! ! !

Geniet van de foto's, dit zegt veel meer dan elke tekst hierover geschreven.. 

En er is ook een kort filmpje bijgeplaatst