Page en Grand Canyon

21 september 2014 

Het is gisteravond begonnen met regenen en als we opstaan regent het nog. Maar met de voetbaluitslagen vanuit Nederland maakt ons dit niet uit. Vandaag dus een zeer rustige start van de dag. We wilden eerst nog naar een uitzichtpunt in Bryce Canyon maar aangezien het stortregent en de temperatuur rond de 11 graden is slaan we dit over en gaan op weg naar Page. Onderweg komen langs het leuke plaatsje Kanab wat geheel in western stijl is en waar in het verleden veel Westerns zijn opgenomen. In de plaatselijke giftshop hebben ze een schiettent wat ingericht is als een café. Voor 1 dollar mag je dertien keer schieten. Echt geweldig als je raak schiet bij bv. de kat dan hoor je deze krijsen en zijn rug bollen, bij een ander komt uit de kist een paar billen te voorschijn. Top! De koffie daar is helaas echt niet te drinken, zo slap en oud dat we deze zelfs terug brengen. Op naar de volgende koffie stop terwijl het maar door blijft regenen. Ik ben bang dat de Antelope Canyon in Page niet door kan gaan. Deze canyon is zo nauw dat als er veel regen valt je er niet meer in mag. In 1997 zijn hierdoor nog 11 mensen verdronken sindsdien zijn ze extra voorzichtig geworden. Het zou wel jammer zijn, het moet er erg mooi zijn. Een reden om nog eens terug te gaan. De weg naar Page is tot nu toe best saai weinig variatie vandaar dat ik nu vast het reisverslag aan het schrijven ben. Hé zie ik dat goed ik zie weer wat blauwe hemel (12:30) en gelukkig de temperatuur loopt ook op. We gaan nu naar onze vierde staat Arizona kijken hoe hier de huizen zijn. Elke staat heeft wel z'n eigen stijl van woningen. Californië staan zeker in de steden statige huizen, in Nevada lijken de huizen op woonwagens campingachtig maar in Las Vegas zie je zeker in de buitenwijken ommuurde wijk met huizen. In Utah zien de huizen er robuust uit met veelal gekleurde daken (groen, lichtblauw, blauw en bruin) en een kleine veranda bij de voordeur. In Arizona het stuk waar wij nu doorheen rijden waar veel indianen wonen zie je diversen trailers met soms een paar laagbouw vakantiehuisjes er tussen vinden wij dan dat het daar op lijkt. Ben benieuwd of het in de steden anders is.
Vlakbij Page kom je vlak langs lake Powell en hier is het erg mooi. Een groot meer met zeer helderblauw water en dan daar achter de bergen of ook een rots in het meer zelfs. Tussen Lake Powell en Page ligt de Glen Canyon dam, een gigantisch grote dam. In Page aangekomen rijden we eerst langs wel 20 kerken op een lengte van 1 km, met af en toe een huis ertussen heel apart vervolgens gaan we op zoek naar waar ze tours verzorgen naar de Antelope Canyon. Oh we kunnen er wel in maar de tours zijn tot aan morgen vol geboekt. We krijgen de tip om zelf naar de Antelope Canyon te rijden en het daar nogmaals te proberen. Eerst inchecken bij het hotel wat ondanks het vroege tijdstip kan. We rijden vervolgens naar de Antelope Canyon welke gerund wordt door de Navajo indianen. Het ligt op hun reservaat van moeders en we kunnen nog net mee met de laatste tour (van 14.00). Ze stoppen ermee omdat het af en toe onweert en regent. Het is nu nog veilig. Omdat we op moeten schieten heb ik geen tijd om mijn wandelschoenen aan te doen dan maar op mijn gladde open schoenen. Heerlijk het eerste stuk door mul zand. Bij de Canyon aangekomen moeten we twee steile trappen af. Paar huisregels je mag niet je naam in de wanden krassen en mocht het zo zijn dat je claustrofobisch wordt kijk dan omhoog. OK let's go en wat we nu de komende 2 uur gaan zien is echt wel één van de bijzonderste dingen die wij gezien hebben! Ademloos zo mooi. Er zijn geen woorden voor hier wordt je echt stil van. Onze gids is een jong meisje, een echte Navajo indiaan die voor iedereen die wil, zijn of haar fototoestel zo instelt dat je de mooiste foto's maakt. Af en toe geeft ze ook aanwijzingen hoe te fotograferen. Ondertussen verteld ze dat alle vormen zijn ontstaan door de schurende werking van stromend en kolkend water in combinatie met zand. Het reflecterende licht zorgt voor de bijzondere kleurwerking met allerlei tinten oranje, geel, rood en paars. Tevens is van invloed op de kleuren o.a. magnesium, calcium en ijzer. Ze laat ons zien dat in sommige stukken bv een vrouw met wapperende haren te zien is. Zo speciaal dit moet je ook echt met een gids doen om dit te kunnen zien. Het bijzondere is dat als je eenmaal weer boven bent de hele Canyon niet ziet. Deze zit finaal ondergronds. Het weer is inmiddels opgeknapt we nemen op een Mexicaans terras in het zonnetje een heerlijke Margarita. We bestellen een regular maar in onze ogen was het een jumbo... Gelijk besluiten we hier maar te eten en dat blijkt een goed idee. Heerlijk !!!! El Tapatio onthouden als je naar Page gaat.

22 September 2014

Vanmorgen waren de bovenburen al om half zes op. Wij dus ook wakker want gehorig vanaf boven zijn de amerikaanse hotels wel. Dan er ook maar uit want gisteravond kwamen we er achter dat ons hotel bij de Grand Canyon een 1 1/2 uur rijden er vanaf ligt. We hebben ineens weer een hotel inclusief ontbijt. Het ontbijt is wel bijzonder, zelfs de borden en al het bestek is van plastic wegwerp soort. Dat kennen wij toch niet Terwijl er toch Best Western op het hotel staat... We willen nu dus eerst naar Horseshoe bend en dan naar de Grand Canyon. De Horseshoe bend ligt 2 mile buiten Page. Het is om 08.30 al lekker warm en de zon brand er al goed op. Je moet een heuvel met mulzand en soms rotsplaten over maar dan kijk je van bovenaf op een hoefijzervormig uitgesleten kloof van 180 meter diep. En nu begrijpen we ook dat je dit eigenlijk moet doen tussen 12 en 14:00 uur. Je hebt nu te maken met de schaduw wat het minder mooi maakt. Maar wat zal het dan heet zijn de wandeling zeker weer terug. Op de rand staan is voor mij te hoog, zeker nu ik net op internet heb gelezen dat er in augustus een Griek 600 feet naar beneden is gestort, maar zittend op een rots durf ik wel over de rand te kijken en dan is het een apart gezicht hoor. Bij de auto kijken we op de kaart want de highway waar wij op moeten blijkt afgesloten. Stukje om maar dat moet dan maar. Bij de Grand Canyon aangekomen nemen we bij het bord onze traditie een foto met de zelfontspanner. Handig hoor zo'n giga motorkap. Via de oostkant komen wij het park binnen. Het eerste uitzichtpunt heet de Desert View daar hebben we onze eerste indruk van de Grand Canyon, inmens groot, overweldigend en het lijkt net een schilderij waar je naar kijkt. Er rijden drie verschillende shuttle bus route's door het park en we willen de rode nemen. Eerst een parkeerplaats voor de auto. Wat is het hier druk zeg. Na een extra rondje rijden gaat er gelukkig net een auto weg. De bus valt nu nog mee maar als we later op de middag nog een klein stukje met de bus moeten. Moeten we zelfs een bus wachten aangezien er al één vol is. Wat een drukte hier. Weg aanmeet de bus naar het eindpunt en vandaar uit kun je een wandeling maken en tussendoor op de bus stappen als je dat wil. Dit zijn wel 3 haltes van de 8 waar dit mogelijk is. Het eerste stuk van de wandeling lopen we op een verhard pad en best ver weg van de Canyon. Je loopt meer door de bossen. Maar hier zien we wel drie muildierherten. Twee vrouwtjes en één mannetje met zo'n mooi gewei. We schieten natuurlijk plaatjes. Vervolgens verschillende bijzondere vogels en eekhoorns. Het laatste stuk van de wandeling is beter je loopt op onverharde weg en dichter bij de Canyon waardoor je mooie vergezichten hebt. Wij vinden alleen bij dit gedeelte van het park dat veel op hetzelfde lijkt. Bij de andere parken had je bij elke keer dat je een stukje liep en weer keek het totaal was verandert. Voor ons was de Grand Canyon zoals een Mw. zo mooi vertelde in de bus ik kan dit van mijn "Bucketlist" afstrepen. Deze conyon is met name zo bijzonder omdat hij zo groot is. Dus wel echt Amerikaans!! Vandaar dat we de de helicopter vlucht ook niet meer hebben gedaan. We zitten nu al te fantaseren om dit maar in New York te doen (In 2015?)

Aangezien we niet meer teruggaan naar de Grand Canyon en we twee nachten hebben in Flagstaff besluiten we vandaag voor ons (wanneer jullie dit lezen) een zwembad luierdag te nemen... Er licht namelijk een prachtig zwembad achter het hotel in de bossen.... Ruhetag !
En dan morgen weer zo'n 287 miles, ruim 400 km over de highway richting Blythe.