Death Valley (Dag 1)

15 september 2014

Nadat de "bellman" zie foto de koffers en natuurlijk onze onontbeerlijke koelbox naar beneden heeft gebracht gaan we al vroeg op weg naar Death Valley. De highway is zeker niet saai, mooie vergezichten met op de achtergrond allemaal verschillend kleurende bergen. We zeiden nog tegen elkaar wat een vreselijk groot land is dit toch. Wat zullen de Amerikanen ons landje klein en kneuterig vinden als ze bij ons zijn. We rijden door Bishop, wat een groot echt Amerikaans plaats is. Leuk om even te stoppen. We besluiten in Independence nog de tank vol te gooien. Hier vallen de benzine prijzen nog mee 3,75 dollar en in Death Valley 5,99 dollar voor 1 Gallon (3,78 L). Voor Death Valley ben ik het er naast zitten wel even zat dus ik neem het stuur over. Lange rechte weg dus kom maar op....... Ja nog geen 5 mile verder gaan we dus echt de bergen in. Heb ik dit!! Ja, je moet verder dus met klamme handen en het is inmiddels al 32 graden rij ik verder. Gelukkig is het rustig. Als je de Owens rivier ( zonder water) bent gekruist begint gelijk een meedogenloze half woestijn. Prachtig zeker als je daarna het duinenlandschap van de Mesquite Flat Dunes ziet. Ik heb mijn open sandaaltjes nog aan en dan wil je wel heel snel weer richting het grindpad.  Mijn hemel wat is dat zand heet zeg!! Hierna heb ik gelezen dat we naar de SALT Creek moeten. Daar zijn in een rivier pupfish vissen. De weg er naar toe is erg slecht en natuurlijk is er nu ook geen rivier. We zien wel in de zinderende hitte inmiddels is het 120 F. (49 graden) een hagedis dat is dan toch nog iets. Heerlijk is dan toch een auto met airco. Hoe deden ze dit een paar jaar geleden? We gaan nu door naar ons hotel. De Furnace Creek Ranch midden in Death Valley. Een heel vakantiedorp maar ach voor één nacht prima. Na inchecken en even bijkomen in de kamer gaan we op zoek naar het visitor centrum. Het verbaasd ons wel dat ze midden in de woestijn gewoon een snel wifi netwerk hebben. We halen er een route kaart en gaan op zoek naar het volgens zeggen één van de meest aangeraden uitzichtpunten Zabriskie Point. Hier heb je een groots uitzicht over de " Badlands" een door erosie gevormd landschap van geulen die door het berglandschap heen kronkelen. Volgens zeggen moet je hier komen met zonsondergang of zonsopgang. En dit is echt waar. Je krijgt nu allerlei schaduwen er tussen te zien. De bergen er tegenover zijn nu prachtig mooi rood gekleurd. Weer een gouden tip. Op naar Dante's View een 21 kilometer lange weg die behoorlijk steil omhoog gaat. Zeker het laatste stuk dan sta je op 1670 meter. Voordeel is wel dat het hier iets koeler is. Hier vandaan kun je een groot deel van het zuiden van Death Valley over zien ook het laaggelegen Badwater basin waar we morgen nog heen gaan. Echt niet te beschrijven zo mooi. Wel erg hoog en ik ben trots op mezelf dat ik toch een heel stuk de rotsen op loop voor een mooiere uitzicht. Op weg terug naar het hotel komen we nog langs Twenty Mule Team Canyon Road waar tussen 1883 en 1889 door 20 muilezels getrokken enorme karren reden met daarin borax uit de nabij gelegen mijnen. Dit was een route van 260 km nu is dit nog een gedeelte van 4,3 km begaanbaar. Het is een bochtige parcours waarlangs prachtige, witachtige-poreuze rotsen te bewonderen zijn. Hierna zoals boven beschreven de zonsondergang van Zabriskie Point en toen was het genoeg voor vandaag. Death Valley het voldoet tot nog toe aan alle verwachtingen. We willen douchen en iets eten!!!!! We blijven de avond binnen. Het is buiten op ons terras om 22.00 uur nog zinderend heet, heel bijzonder... Ik probeer er nog een paar foto's en het eerste filmpje bij te plaatsen. Ik weet niet of het hier allemaal nog lukt, de overige foto's plaatsen we morgen vanaf Las Vegas !!